Enkele jaren geleden merkte een predikant uit Bosnie op: “er zijn veel zendingswerkers in Bosnie, maar het is moeilijk voor hen om onze complexe situatie te begrijpen. Zouden we niet een rondetafel conferentie kunnen organiseren, met als doel om hen te helpen onze ingewikkelde kerkelijke en maatschappelijke situatie beter te begrijpen?” Eind november kwamen meer dan 40 zendingswerkers en predikanten werkzaam in Bosnie bij elkaar om te spreken over de uitdagingen van de situatie in Bosnie, en over hoe samen als kerkelijke gemeenten en als zendingsorganisaties beter toegerust te zijn voor het samenwerken aan de opbouw en uitbouw van het Koninkrijk van God, “opdat de wereld gelove” (Joh. 17: 21). We hadden gehoopt op 20 tot 30 deelnemers. De grote interesse was echt een verrassing voor ons. We vertegenwoordigden misschien wel 15 of 20 verschillende nationaliteiten. Ter achtergrond: Bosnië-Herzegovina heeft twee evangelische kerkgenootschappen en enkele onafhankelijke kerken, in totaal misschien wel 500-750 plaatselijke gelovigen in 25 kerken. Er is een groot aantal zendingsorganisaties werkzaam in Bosnie & Herzegowina , met naar schatting misschien wel 100 zendingswerkers. Helaas is de verdeeldheid groot.
In mijn openingslezing sprak ik over de verschillende visies op kerk en zending op de Balkan, vanuit bijbels/theologisch perspectief. Een van de kerngedachten was dat we allen behoren tot het ene Lichaam van Christus, maar dat er verschillende leden zijn. Eenheid in verscheidenheid, niet eenheid in eenvormigheid. Hoe belangrijk dat we elkaar niet afwijzen vanwege onze verschillen, maar dat we er over in gesprek gaan. Een andere kerngedachte was, dat het er bij zending en evangelisatie niet zozeer gaat om geld en management en aantallen, maar vooral om een geloofwaardig getuigen te zijn als Christelijke gemeente. De kernvraag is niet: “Hoe zullen zij het Evangelie horen?”, maar “Wat zien zij?” We spraken er open en eerlijk over, dat in ons zendingswerk het bouwen van onze eigen koninkrijkjes vaak belangrijker is dan het bouwen aan het Koninkrijk van God. Daaruit kwam een geest van verootmoediging voort, om God’s Koninkrijk te zoeken, en om samen te bidden: Laat Uw Koninkrijk komen.
Het was ontzettend fijn, om deze conferentie bij te wonen met Maja, een van mijn studenten uit Osijek. Zij schreef:
“Het is altijd een grote zegen voor mij om even te pauzeren en te kijken hoe God iets kleins en eenvoudigs kan vermenigvuldigen. Dit is de afgelopen dagen gebeurd. Ik ontving een uitnodiging van mijn professor, Anne-Marie Kool, om met haar deel te nemen aan een conferentie voor voorgangers en zendelingen in Mostar over hoe ze samen Gods koninkrijk in Bosnië en Herzegovina kunnen opbouwen. Zending is iets dat God jaren geleden op mijn hart heeft gelegd, dus ik aanvaardde de uitnodiging met vreugde en nieuwsgierigheid.
Vanaf de allereerste avond, in haar openingsrede, noemde professor Anne-Marie twee dingen die onze hele reis voor mij hebben gemarkeerd: Gods gezin en zout. Ik was een van de 40 deelnemers, van wie ik er maar twee bij naam kende, maar ik kan eerlijk zeggen dat ik me voelde alsof ik thuis was, omdat we allemaal tot dezelfde familie van God behoren. Ik kon de strijd en de uitdagingen van de kerk en de zendelingen in Bosnië en Herzegovina begrijpen, omdat die grote overeenkomst vertonen met die van ons in Kroatië. Maar wat me enorm aanmoedigde, was dat ik voelde dat de broeders en zusters in nederigheid en oprechtheid bijeen waren gekomen, dat ze niet met kant en klare oplossingen kwamen maar een hand van vriendschap aanboden, van eenheid in gebed om God te vragen om de volgende stappen te tonen en om vrucht te geven op de bediening die Hij hen had toevertrouwd. Vele malen zijn we eraan herinnerd dat de Bijbel ons roept om klein te zijn – als zout – en om in kleine dingen de Heer vreugdevol te dienen.
Na drie dagen in Mostar was ik blij dat Anne-Marie mijn uitnodiging aanvaardde om het weekend in mijn stad door te brengen en om de kerkdiensten bij te wonen in mijn plaatselijke gemeente in Petrinja (meer daarover in een volgend Levensteken, amk).
Zo veranderde een driedaagse reis naar Mostar in een vijfdaagse reis naar Mostar en Petrinja die niet was gepland, maar prachtig werd georkestreerd door God. Ik kijk altijd met dankbaarheid en bewondering naar hoe God veel, veel meer doet dan we kunnen bidden en denken. En ik dank Hem daarvoor!”
Persoonlijk
De afgelopen maandag heb ik heel veel last gehad van “kleine vossen”, waarover Hooglied 2 spreekt, in de vorm van ICT problemen. In september raakte mijn Office 365 systeem volledig van de kaart, waardoor een grote chaos ontstond in mijn email, kalender en contacten. Tot overmaat van ramp crashte mijn laptop na thuiskomst uit Bosnie. Helaas is mijn ICT ondersteuning zeer minimaal, en is het erg moeilijk iemand te vinden dit soort problemen op te lossen. Gevolg was, dat ik een enorme achterstand heb opgelopen in mijn werk, en ik nauwelijks toekwam aan de kerntaken van mijn werk.
Na een heel intensief jaar, was het goed om de kerstdagen en mijn verjaardag in alle rust door te brengen. Ik was totaal verrast dat mijn buren een verrassingsverjaarsdagsfeestje organiseerden. Ook door alle kaartjes, emails, en FB berichten!
