Twee weken geleden heb ik bij de “Senioren club” van de Gazdagret gemeente gesproken op een zendingsmiddag. Al vele jaren leven vele 60+ers uit de gemeente erg mee met mijn werk, ook vaak in heel praktische zin. Toen ik uit Bosnie terugkwam met verhalen uit ““verre landen”, was de vraag direct, wanneer kom je hierover vertellen? “Samen dienen in God’s zending””, was het thema.
Ik begon mijn verhaal met het benadrukken van het belang van het hebben van een “thuisfront”. Voor Paulus en Barnabas functioneerde de gemeente van Antiochie als het „thuisfront”. Als we de zendingsreizen lezen in het boek Handelingen, dan zien we dat het zendingswerk geen succesverhaal is, en dat het gepaard gaat met een geestelijke strijd (Ef. 6). De senioren van de Gazdagrét gemeente begrepen heel goed, dat ook al kunnen ze zelf niet „naar het front”, toch spelen ze een heel belangrijke rol in het zendingswerk, door hun voorbede, hun gaven en op de wijze waarop ze in practische zin helpen. Er ging een wereld voor hen open, dat ze niet alleen een verantwoordelijkheid hebben om te bidden dat de Gazdagrét gemeente een missionaire gemeente mag zijn in de wijk, maar ook om mee te leven met de hele kleine protestantse kerken in Kroatie, en in Bosnie, en voor het werk in Midden- en Oost-Europa waarbij ik betrokken ben.
