Deze keer geen “gewoon” Levensteken van mijn hand, maar een gastschrijver, Deborah den Hertog! Deborah en Arianne Boer, twee studenten van de Driestar PABO 4 liepen een weekje met mij mee in Osijek. Het begon allemaal met een patatje in Beréa, het kerkelijk centrum van de Herv. Gemeente Oud-Alblas. [1]
Het begon allemaal met een patatje in Beréa…
“Bijna een jaar geleden, op 9 januari 2023, begon het avontuur. Samen met de JV aten we een patatje in Beréa met Dr. Anne-Marie Kool. Ze is geboren aan dit dorpje langs de Alblas, dus we hebben dezelfde
roots! Ze werkt sinds 2015 als Professor of Missiology op de Evangelical Theological Seminary (ETS) in Osijek, Kroatië. Deze avond vertelde zij over haar werk in de zending. Het viel ons allemaal meteen op; dit is een leuke en enthousiaste vrouw die een enorme passie heeft voor haar werk. Terwijl haar patat koud werd, bleef ze praten over hoe God Zijn ongekende gang gaat in het leven van mensen. Wij begonnen ondertussen maar vast aan het ijsje en luisterden vol verwondering naar haar oproep om ons te laten gebruiken door de Heere, waar Hij maar wil en hoe Hij maar wil. Soms gaan er eerst deuren voor je dicht, maar zal Hij later nieuwe deuren openen. Sta pje voor stapje zal Hij ook Zijn plan met ons leven tonen. Het was een mooie zendingsavond waar ik geregeld aan terug dacht in de weken die volgden. Ik moest er iets mee, maar wat…?
“Stapje voor stapje”
“Een van de favoriete uitspraken van Anne-Marie is ‘stapje voor stapje’… Net zoals de koplampen van een auto maar een klein stukje van de weg belichten, hebben wij ook geen zicht op hoe onze levensweg precies loopt. En ze had gelijk, in maart kwam er iets moois op mijn pad. Momenteel zit ik in het laatste jaar van de Pabo op de Driestar in Gouda. Voor onze vrije studieruimte mochten we 70 uur besteden aan onze professionele en persoonlijke ontwikkeling. Toen ik dat hoorde, stootte ik meteen klasgenoot Arianne Boer uit Driebruggen aan. Wat denk je ervan om een reis te maken naar Kroatië en mee te kijken met het zendingswerk van Anne-Marie Kool? Arianne was meteen enthousiast en binnen no-time was er contact gelegd met Anne-Marie die 1400 kilometer verderop was.
Op weg naar Osijek
“Na veel berichten heen en weer en een aantal keer ‘online koffiedrinken’, werd het plan langzaam duidelijk. Vrijdagavond 27 oktober pakten we onze koffers en gingen we aan boord in het vliegtuig. We landden in
Budapest en pakten de bus richting Osijek, waar we een week verbleven. Zaterdagochtend werden we warm onthaald door Anne-Marie. Zij woont net buiten Budapest, maar geeft onder andere colleges over zending op de theologische universiteit in Osijek. Bovendien werkt ze samen met de Roma (zigeuners). Deze minderheidsgroep richt in Europa steeds meer christelijke gemeenten op. Arianne en ik wilden met Anne-Marie en enkele studenten meelopen, colleges volgen, interviews doen, diverse kerken bezoeken en bij de Roma op bezoek gaan. Het grootste doel van deze week was om meer te ontdekken van het wereldwijde christendom en zo sterker te staan in onze persoonlijke christelijke levenswandel. Dit is van belang voor ons toekomstige beroep als leerkracht, want deze brede blik willen we doorgeven aan de kinderen. Zo mogen we een gids zijn vanuit het Woord van God. Anne-Marie noemde Arianne en mij de ‘verspieders’, net als Jozua en Kaleb. Ze gaf ons de opdracht om de ervaring van deze week door te geven aan anderen.
“Zoals de Vader Mij gezonden heeft, zend Ik ook u”
“In Joh. 20:21 zegt Jezus: Zoals de Vader Mij gezonden heeft, zend Ik ook u. God koos ons om Zijn missie te vervullen. Het is geen vraag of we geroepen zijn, want dat staat zwart op wit. Zending is niet de taak van Anne-Marie Kool in Hongarije, familie den Hartog in Thailand of familie Bals in Suriname, maar de hele gemeente is een belangrijk instrument. Zending is niet iets wat de kerk doet, maar wat de kerk is. Laten we dus geen passieve houding, maar een actieve houding aannemen. Mijn beeld bij zending was ‘from the west, to the rest’, maar in de colleges leerde ik dat het ‘from everywh
ere to everywhere’ is. Het Licht van de wereld schijnt door ons heen en we mogen Hem vertegenwoordigen, alleen al door je houding. Dit houdt wel in dat we zichtbaar moeten zijn voor de wereld. Begin maar eens bij je eigen straat.
Op bezoek bij de Roma Kerk in Darda
“Waar zending volop zichtbaar is, is onder het volk van de Roma. Er zijn honderden kerken gesticht in heel Europa door Roma voor Roma. Toen ik aan zigeuners dacht, kwamen er negatieve stereotype beelden in me op. Maar wat zou Jezus hebben gedaan als Hij ze zou ontmoeten? De armen ontving Hij met open armen. Het was een bijzondere ervaring o
m op zondagavond een dienst bij de Romakerk in Darda bij te wonen. Bij deze 25 kerkgangers was er onderling een enorme verbondenheid, warmte, liefde en acceptatie. Alle gemeenteleden omhelsden elkaar en wensten de ander de zegen van God. Ik keek steeds op mijn horloge en vroeg me af of de dominee wellicht een lekke band had. Maar in het oosten vinden ze relaties belangrijker dan een strakke tijdsplanning. Met het zingen van een bekend lied voor ons, begon de dienst uiteindelijk. We mochten veel levensverhalen horen van mensen die vreselijke dingen hadden meegemaakt en de leiding van God hebben ervaren.
“Minderheden door de ogen van Jezus gaan zien”
“Ik denk terug aan het verhaal van Sasa over zijn moeilijke jeugd als Roma. De volgende dag vertelde hij tijdens het eten van een lokaal gerecht over hoe hij werd gepest en gediscrimineerd op de basisschool, vanwege zijn enorme armoede, huidskleur en taal. Zijn ouders waren amper opgeleid en leerden hem een niet-geschreven taal. Op school kende hij de landelijke taal niet, maar de leerkracht zag hem niet eens. Hij heeft nooit een vriend gehad, terwijl liefde juist hetgeen is wat kinderen nodig hebben. Maar hij had een missie; werken voor de Heere. Als eerste Roma presteerde hij het om te studeren. Na de studie theologie is hij Bijbels gaan vertalen in de taal van het Romavolk in zijn eigen omgeving. Wat een voorbeeld voor ons om ondanks moeilijke omstandigheden te vertrouwen op de Heere alleen. Ik raakte onder de indruk van zijn passie. Zou het kunnen dat wij soms lauw worden, omdat het zo goed gaat, net als in de gemeente van Laodicea? Laten we bidden voor het volk van de Roma, ook in Nederland. Levens veranderen als we minderheden door de ogen van Jezus gaan zien.
“Drie koppen thee”
Deze reis heeft mij ook persoonlijk stilgezet. Waar leef je voor? We kunnen ons leven niet plannen. Heer, wijs mij Uw weg! We mogen zaadjes planten als een zoutend zout en lichtend licht. Een kleine opmerking kan al een grote impact hebben op iemand, want Hij werkt door ons heen. Ik leerde hoe Anne-Marie altijd tijd heeft voor een ander en ‘drie koppen thee’ drinkt om te luisteren, te begrijpen en iets te betekenen. Arianne en ik deden veel activiteiten en Bijbelstudies met de jongeren in Osijek. Ze waren onder de indruk van het aantal kerkgangers in een klein dorp als Oud-Alblas. Maar het gaat niet om aantallen of succesverhalen. Laten we net als Sasa klein denken over onszelf en groot denken over God. Als toekomstige leerkracht hoop ik kinderen niet alleen te onderwijzen, m
aar vooral ook geestelijk te onderwijzen. Evangelisatie is getuigen in woord en daad, zowel in de kerk als in de klas. Als ‘verspieder’ wil ik de hartelijke groeten doorgeven van Anne-Marie aan onze trouw meelevende gemeente. Ze hoopt dat er meer Alblassers (en Houtenaren, AMK) eens het vliegtuig zullen nemen richting Oost-Europa om iets te zien van het wereldwijde christendom. Ik heb geleerd dat we niet moeten focussen op de verschillen in culturen, maar op de grootste overeenkomst, namelijk ons fundament Jezus Christus. Want op de nieuwe hemel en nieuwe aarde mogen we met een grote menigte uit alle naties, stammen, volken en talen zingen voor de troon van het Lam!
Het begon allemaal met een patatje in Beréa… Het ging verder met een bijzonder avontuur in Kroatië… En het eindigt waar God ons heen leidt.
[1] Dit stukje is oorspronkelijk geschreven voor het kerkblad van de Herv. Gemeente van Oud-Alblas, de Bazuin.