Soms is het tijd om vruchten te plukken van de colleges en de begeleiding van het afgelopen jaar. Zo voelt het. Oogsttijd. Zo bemoedigend te zien dat studenten oppakken wat je probeert over te dragen, en dat ze leren vanuit bijbels/theologisch perspectief na te denken over vragen die relevant zijn voor het zendings- en evangelisatie werk van hun kerk.
Ik leerde Miroslav twee jaar geleden kennen tijdens een predikanten conferentie in Servie, waar we met een aantal collega’s uit Osijek de theologische opleiding introduceerden. Mijn taak was om in het kort te vertellen waarom de bestudering van zending en evangelisatie zo belangrijk is. Hij kwam na afloop naar me toe. Gelukkig sprak hij wat Engels. “Ik ben secretaris van onze landelijke kerk, en heb twee jaar bijbelschool. Ik ben erg geinteresseerd in zending en evangelisatie en wil graag verder studeren, al heb ik niet veel tijd, want naast een volle baan, en naast mijn gezin is dat niet eenvoudig. Maar ik wil het proberen.”
Zending alleen iets voor Amerikaanse zendelingen?
Twee maanden later ontmoette ik hem opnieuw, tijdens het eerste college missiologie. Ik herinner me heel goed dat hij in een van zijn eerste papers schreef: “Tot nu toe dacht ik altijd dat zending alleen iets is voor Amerikaanse zendelingen, die met een vliegticket naar Servie komen, en dan bij ons het Evangelie verkondigen. Nu zijn mijn ogen open gegaan voor de bijbelse-theologische principes van zending, dat het een taak is van de hele gemeente en van alle gemeenteleden, om getuige te zijn, en dat dit op de hoek van de straat begint.”
Hebben plaatselijke kerken wel belang bij korte-termijn zendingsteams?
Ruim een jaar geleden kwam hij naar me toe: “Graag wil ik mijn eindscriptie over een missiologisch thema schrijven, dat van belang is voor mijn kerk in Servie. Ik kom veel teams tegen die voor korte termijn, voor twee of drie weken naar ons land komen, om ons te helpen met het houden van een jeugdkamp, of om evangelisatie werk te doen of om humanitaire hulp verlenen, maar ik vraag me echt af, of dit wel iets uitwerkt, of onze plaatselijke gemeenten daar uiteindelijk wel bij gebaat zijn. Ze komen vaak uit Amerika, maar ook wel uit China, Rusland en uit Europese landen. Het gaat vaak op zo’n Amerikaanse manier, die niet bij onze cultuur past, en er ontstaat vaak ook jaloezie. Ze komen ook met een houding van “wij weten wat goed voor jullie is”. Het lijkt er soms wel op dat die jongeren die op bezoek komen het zien als een soort avontuurlijke, toeristische reis. Ik realiseer me wel dat het niet eenvoudig zal zijn om veel Engelstalige literatuur te lezen, en ook niet om het in het Engels te schrijven, maar ik wil het proberen. Ook realiseer ik me dat ik best wel heel kritisch tegen deze teams aan kijk. Wilt u mijn mentor zijn?”
Onontgonnen terrein
Een jaar lang werkte Miroslav heel hard aan zijn eindscriptie. Hij ontdekte dat er heel veel was geschreven over korte termijn zendings teams, hoe ze te trainen, hoe fondsen te werven, en hoe ontzettend veel geld er mee gemoeid is, maar ook dat er maar heel weinig onderzoek is gedaan naar het resultaat voor de ontvangende kerken, of ze er wel echt baat bij hebben. Hij stuurde een uitgebreide vragenlijst naar zo’n honderd predikanten, en interviewde ook een aantal van hem.
Moed om ghetto bestaan te doorbreken
Linksonder: Miroslav. Rechtsonder: Dr. Melody Wachsmuth, ETS docent, Linksboven: Dr. Greg Thellman, Vice-dekaan ETS.
Hij kwam tot de conclusie, dat er veel kritiek is op korte termijn zendingsteams wereldwijd, en dat jongeren vaak om verschillende
redenen naar Servië komen. Toch gaf de meerderheid van de ondervraagden aan dat gemeenten er baat bij hebben, omdat ze nieuwe ideeën opdoen voor evangelisatie, en vooral ook meer moed krijgen om het evangelie door te geven, om uit hun ghetto bestaan te komen. Ook de hulp bij jeugdkampen en bij humanitaire projecten, bij nieuwbouw of renovatie werd positief gewaardeerd. Tenslotte leggen deze teams ook de verbinding met de wereldwijde kerk van Christus. Hij wees echter ook op de problematische gebieden van de rol van geld en van het creëren van afhankelijkheid en van het opleggen van een vaak westerse manier van denken.
Verbinding met wereldkerk
Waarschijnlijk een van zijn belangrijkste bevindingen is wel het belang om een langdurige samenwerking te creëren, en de noodzaak voor plaatselijke kerken in Servië om toegerust te worden in het ontvangen van deze korte termijn teams, waarbij ook een bijbelse visie op zending aan de orde komt.
Eerlijk over gemaakte fouten
Miroslav benadrukte tenslotte ook dat het belangrijk is dat alle betrokkenen eerlijk zijn over in het verleden gemaakte fouten, zoals het gebrek aan samenwerking met de leiding van de plaatseljke kerk, en het opleggen van de eigen “agenda”, zonder zich ook maar enigszins te verdiepen in de taal, cultuur en gebruiken van Servië, ervanuit gaande, dat wat werkt in hun eigen land vanzelfssprekend ook in Servië zal werken.
Feest
Na afloop van de verdediging was het tijd om feest te vieren. “Mijn dochter is trots op haar vader”.
Afgelopen donderdag verdedigde hij zijn eindscriptie het een heel goed resultaat. En dan is dochter lief trots op papa, en ben je ook als docent toch wel een beetje trots op je student!