Beste Anne-Marie,
Dirk heeft als de iets oudere het voortouw genomen en iets verteld over jouw contacten met Houten door de tijd heen. Ik ben er in Houten wat later bij gekomen, maar kende je al wel voordat ik in Houten kwam wonen en lid werd van de – toen nog – buitengewone wijkgemeente Sion. Ik wil deze middag een paar dingen zeggen rond een paar trefwoorden.
Jij als raadsvrouw, jij als gastvrouw, jij als betrokken gemeentelid. In de jaren negentig sponsorde de Gereformeerde Bond deelname van studenten en jonge theologen aan conferenties die jij organiseerde in Hongarije. Als ik me goed herinner was het jouw bedoeling om theologiestudenten uit Hongarije (en dan bedoel ik Groot-Hongarije, dus ook delen van Roemenië, Oekraïne en Slowakije) in contact te brengen met Nederlandse theologen. Met nog 4 andere Nederlandse theologen trokken wij in de zomer van 1994 naar de theologenconferentie in Bodrogolaszi in de buurt van Sarospatak. We sliepen in een voormalig kindertehuis – met niet al te grote bedden – en het was er toen behoorlijk heet.
Het was uitermate boeiend om die conferentie mee te maken en onder andere ook met jou te praten over je werk in Hongarije en of ik daar misschien ook nog een bijdrage aan zou kunnen leveren. Maar ook spraken we over persoonlijke vragen. Wie is God en hoe kun je weten dat Hij er ook voor jou is. Ik ben nooit actief geworden in Hongarije met mijn theologische opleiding. Jij toonde je betrokken en sprak met mij over vragen van geloof en roeping. Ik noem dat als persoonlijk voorbeeld van het werk dat je nog steeds doet en waar je voor in de wieg gelegd bent: spreken met studenten over wat zij zouden kunnen betekenen in het Koninkrijk van God. Dat was m’n eerste punt: jij als raadsvrouw. Nu het tweede: jij als gastvrouw. Eind 1996 kwam ik in Houten wonen.
Dat was een hernieuwde kennismaking met jou en jouw werk. Vanuit Houten heb ik als lid van de taakgroep Oost-Europa de nodige bezoeken aan Hongarije gebracht en de gemeentecontacten gestimuleerd en vorm gegeven. De laatste jaren heb ik je – samen met Jaap van den Berg – in Boedapest opgezocht, maar ook in Osijek. Dat waren uiterst gezellige en leerzame ontmoetingen.
Ik wil dat vandaag toch wel eens heel nadrukkelijk zeggen: veel dank voor het beschikbaar stellen van je huis, zowel in Boedapest als in Kisjmarosj. Ik zeg dit nadrukkelijk, omdat er veel Nederlanders naar Boedapest gaan en die verwachten soms misschien wel eens iets te gemakkelijk dat je altijd klaar staat. Hierbij, in het openbaar, dank voor alles wat je gedaan hebt, voor volwassenen en jongeren uit onze gemeente, voor mijzelf. Dan het derde: jij als betrokken gemeentelid. Ik bedoel dan je betrokkenheid bij het wel en wee van de gemeente. Tijdens je verloven stort je je iedere keer weer in de gemeente en ben je belangstellend naar hoe het met iedereen gaat.
En … dan meer naar mezelf toe: je blijft belangstellend naar waar ik mee bezig ben en hoe onze interesses elkaar raken. Heel hartelijk dank daarvoor. Nu alweer 23 jaar. Ik wens je van harte Gods zegen toe voor de toekomst. Om nog wat in de sfeer van Kerstfeest te blijven. Het gaat in de wereldgeschiedenis om het Kind van Bethlehem. Gat hadden de herders in de gaten. Ze verheerlijkten en loofden God om alles ze gehoord en gezien hadden.
Mag Wie Hij is, ook jou ten diepste blijven motiveren.
Henk Massink