“En laten wij met volharding de wedloop lopen die voor ons ligt, 2terwijl wij het oog gericht houden op Jezus, de Leidsman en Voleinder van het geloof.” Hebr. 12: 1 en 2.
Wie heeft het niet langs zien komen, de formidabele sprint van Sifan Hassan bij de marathon van de olympische spelen in Parijs. Gefocused op het behalen van deze overwinning, had ze maanden lang getrained. In 2008 was ze als alleenstaande tiener van 15, in het AZC van Ter Apel belandt. Haar looptalent kwam aan het licht en allerlei mensen moedigden haar aan om deze weg te gaan.
Foto Sifan Hassan (Michael Steele/Getty Images)
Paulus als atleet
Het doet mij denken aan de woorden van Paulus, die zichzelf vergelijkt met een atleet die de marathon loopt. In zijn tijd waren de Olympische spelen ook al bekend. Vooral atletiek was populair. De marathon is een strijd waarin het aankomt op volharding en uithoudingsvermogen. De weg is lang. De verleiding om de moed op te geven en eruit te stappen komt om de deur kijken. Maar de gerichtheid op het winnen van de prijs geeft nieuwe moed. Ook de focus op Jezus, de Leidsman en Voleinder van het geloof. En hoe belangrijk zijn de omstanders, “de menigte”, die coachen en aanmoedigen.
Terugkijkend op zijn leven spreekt Paulus erover “Ik heb de goede strijd gestreden. Ik heb de loop tot een einde gebracht. Ik heb het geloof behouden.” Het zijn woorden van dankbaarheid en verwondering. Ik heb het gehaald. God zij dank. Ik heb niet opgegeven maar volgehouden.
Afsluiting: Dankbaarheid en verwondering
Deze woorden van Paulus herken ik en ze spreken mij erg aan. Een periode in mijn leven wordt afgesloten vanwege het beeindigen van mijn contract met de GZB en mijn aanstaande pensionering aan het einde van dit jaar. .. In veel opzichten voelt het alsof ik de laatste ronde van een marathon aan het lopen ben. Niet een van 42 km en 195 meter, maar van 37 jaar werk in Hongarije, Kroatie en in Midden- en Oost-Europa, waarvan 33 jaar in dienst van de GZB en 31 jaar uitgezonden vanuit de Sion gemeente in Houten, in samenwerking met de Hervormde Gemeente van Oud-Alblas. Met dankbaarheid en verwondering kijk ik terug. Ik heb het gehaald. Ik heb niet opgegeven maar volgehouden. God zij dank. De ondersteuning van een getrouw en bidden thuisfront was daarbij heel belangrijk.
“Geblesseerd”
“Ik heb het gehaald”. Maar soms raakt een marathon loper geblesseerd. Dat overkwam mij in mei j.l. Een plekje op de wreef van mijn voet waarvan ik al meer dan een jaar last had, moest operatief verwijderd worden. Het bleek kwaadaardig te zijn. Dat was wel even schrikken. De krukken moesten weer van zolder komen. Ineens zit je in het gips, en moet je het bewegen tot een minimum beperken en ook met andere beperkingen leren leven. Dat duurde ruim twee maanden, veel langer dan verwacht. Gelukkig ligt dit nu allemaal achter mij, al ben ik nog geen hardloper (…).