Een paar maanden geleden schreef mijn goede vriendin Kriszty Thorburn: “in juni houdt het wereldwijde bestuur en leiderschapsteam van de Internationale Fellowship of Evangelical Students (IFES) haar bijeenkomst in Hongarije.”[1]
Ter toelichting: IFES is “een beweging van en voor studenten die delen en leven vanuit het goede nieuws van Jezus Christus. Lokaal. Nationaal. Globaal.”[2] De Nederlandse afdeling van IFES bestaat dit jaar 65 jaar.
Haar vraag: “Zou het mogelijk zijn om jou te ontmoeten? Je bent al zoveel jaren direct of indirect betrokken bij IFES! We willen graag horen hoe jij aankijkt tegen de recente theologische en missiologische ontwikkelingen in Oost Europa.”
De ontmoeting was een feest van herkenning. Alsof je familieleden ontmoet die je lang niet gezien hebt, en waarbij je het gevoel hebt dat de laatste keer gisteren was.
Kort en goed, ik heb ontzettend veel aan de IFES te danken!
Wat achtergrond informatie: vaak wordt me gevraagd, hoe ben je toch in Hongarije terechtgekomen. Het begon met een verzoek van de International Fellowship of Evangelical Students in 1985 of ik bereid zou zijn naar Hongarije te gaan om te helpen met het opzetten van het Christelijk studentenwerk. Dit was nog in de tijd van het Ijzeren Gordijn, nog voordat Mikhail Gorbacsov in beeld was. Dit was ook nog in een periode dat officieel dit allemaal niet mogelijk was, met andere woorden, het moest “ondergronds” plaatsvinden. Het officiele verhaal was dat ik naar Hongarije ging om promotieonderzoek te doen. En dat heb ik ook gedaan. In 1992 kwam ik terug naar Nederland, naar Houten, om mijn dissertatie af te ronden. Mijn informele relatie met de IFES kwam tot een einde, informeel bleven de contacten, regelmatig sprak ik op IFES conferenties, in Hongarije, maar ook wereldwijd, tot op vandaag.
[1] https://ifesworld.org/en/our-governance/
[2] https://ifes.nl/