Sinds begin oktober ontmoeten we elkaar wekelijks op zondagmiddag met 10 gemeenteleden uit de Ref. Gemeente van Veroce, mijn hongaarse thuisgemeente, op de missionaire toerustingscursus. Meer dan de helft behoort sinds november tot de kerkenraad. Ik doe mee als gewoon gemeentelid. De gesprekken zijn heel open. We delen lief en leed met elkaar. Het is heel mooi om te zien hoe zondag aan zondag nieuwe mensen naar de kerk komen.
Gisteren spraken we met elkaar over hoe getuige te zijn op ons werk en waar we tegenaan lopen. Een ding sprong eruit. Door de hektiek van ons alledaagse leven en de werkdruk is het vaak moeilijk om tijd te maken voor een gesprekje. Ook is het een grote uitdaging om tijd te vinden om onze geestelijke batterij op te laden, voor bijbellezen en gebed.
Uit dankbaarheid voor wat de Here voor ons heeft gedaan, mogen we ons werk verrichten. Dat is een grote uitdaging, omdat “werk” vaak als heel negatief wordt gezien, en er weinig waardering gegeven wordt. We spraken er ook over hoe we elkaar kunnen helpen om ons werk als roeping te zien, hoe we voor kunnen kunnen bidden om een lichtend licht en zoutend zout te zijn. Ik ben dankbaar dat deze groep tot aktief deel van mijn biddende Hongaarse thuisfront is uitgegroeid.