In de gesprekken tijdens het Zomerprogramma kwamen we opnieuw tot de ontdekking dat we allemaal in de mallemolen van het kerkenwerk zitten, waarin “meer” wordt gezien als “beter”. Meer programma’s, meer aktiviteiten, meer werk, maar ondertussen blijft er zo ontzettend weinig tijd over om naar elkaar te luisteren en vragen te stellen, tijd voor een echt gesprek.
Dat ontdekken we ook in de koffiedrink momenten in de Ref. Gemeente van Veroce. Vorig jaar organiseerde de predikant een serie avonden over missionair gemeente zijn. Daarin kwam o.a. aan de orde dat we zo heel weinig tijd hebben om contact te hebben met onze buren, en ook dat we elkaar als gemeenteleden eigenlijk niet kennen. Toen merkte ik op dat we b.v. in de Sion gemeente regelmatig koffie drinken na de dienst.
Allerlei thema’s komen aan de orde tijdens het koffiedrinken, vakantie verhalen, problemen met het tuinieren, ontdekken we gemeenschappelijke kennissen, maar ook hele lastige politieke onderwerpen en de rol van de kerk daarin: naar binnengericht en gesloten als een burcht of als met een open houding, als zoutend zout aanwezig in de maatschappij. Eigenlijk is het vaak ook een soort preekbespreking.
Ondertussen worden er heel wat zaadjes geplant…